نام : Denver Art Museum
موقعیت : Denver , Colorado , United States Of America
مساحت : ۱۳۵۶۴ متر مربع
مصالح : ۲۷۰۰ تن آهن ، ۱۳۲۵۷ مترمربع سیمان،۵۶۵۸ مترمکعب بتن ، ۳۱۰۰ عدد تیرآهن ، ۹۰۰۰ عدد پنل های تیتانیومی و گرانیتی
جوایز : سازه های فلزی آمریکا ( American Institute of Steel Construction—AISC’s ۲۰۰۷)
مقدمه :
دانیل لیبسکیند [۲] طراح و مهندسِ معمارِ آمریکایی - لهستانی این سازۀ جدید می باشد و این بنا نخستین اثر اجرا شدۀ وی در ایالات متحدۀ آمریکا است . وی با همکاری دو شرکت دیگر [۳] که مسئول اجرای دو پروژۀ بزرگ پپسی سنتر [۴] و سالن کنسرت والت دیزنی ، بودند این طرح را به سرانجام رساندند . این ساختمان جدید که همیلتون[۵] نام دارد ، به عنوان ورودی اصلی مجموعه و راهِ دسترسی به سایر بخش ها از جمله ساختمانهای قدیمی بوده و میزبان مجموعۀ آثار هنری معاصر و مدرن ازسراسر جهان بخصوص آمریکا ، آفریقا و اقیانوسیه می باشد . از نظر موقعیت شهری ، موزه واقع در ضلع جنوبی ساختمان های دوقلوی اصلی موزه و در مجاورت کتابخانه عمومی ( طراحی شده توسط مایکل گرِیوز[۶]) دنور و به عنوان هستۀ مرکزی فرهنگی شهر شناخته می شود که موجب رونق و نوگرایی منطقه و شهر دنور گشته است .
این بنا ، در زمره طرح های ساختارشکنانه [۷] و ترکیبی از ۲۰ صفحۀ موربِ پوشیده از پنل های تیتانیومی است که هیچ کدام نه موازی و نه عمود بر یکدیگر می باشند .
فضای داخلی موزه نیز مجموعه ای از مستطیل هایی تو در تو و به هم پیوسته و حاصل طراحی های بی پروا مآبانۀ هندسی [۸] ، با پارادوکسی یکدست و نامنظم است .استفاده از مصالحی چون شیشه و تیتانیوم که ترکیب آن ها منعکس کننده تصاویر زیبای قله ها و رشته کوه های اطراف می باشد ، بر زیبایی هرچه تمام تر این ساختمان نیز افزوده است .
هدف از این نوع طراحی ، اجتناب از تکرار طرح های موجود در بنای اولیه و ارتباط با فضای پیرامون به واسطه درونمایۀ سازه می باشد که " هنر " و " معماری " را به عنوان قهرمان های اصلی خود معرفی می کند. پروژه همیلتون به عنوان ساختمانی واحد ، با بهره گیری از موقعیت خود درترکیبی از فضاهای عمومی ، تندیس ها و توسعه شهری که منجر به ارتباط این بخش از شهر با ساختمان های مجاور میگردد ، طراحی گشته است .
لیبسکیند دلیل اصلی موفقیت خود در این شهر را ، هم راستا بودن روح تک تک عناصرشهر دنور با طرح خود می داند. وی معتقد است که توپوگرافی ، نور و روح شهر دنور ریشه ای تاریخی دارد و این شهر را گونه ای از مدرنیته می داند که هنگام ورود به این شهر ، فضا آن چنان شما را تحت تاثیر قرار می دهد که نفستان بند می آید . اینجاست که دنیا را در زیباترین حالت مشاهده می کنید و در نهایت تصویری که همیلتون به شما می دهد ، احساسی از روحِ هیجان و زیبایی سرچشمه گرفته از این مکان می باشد .
سازه همیلتون ، همانند خیلی از آثاردیگر مورد نقدهای زیادی قرار گرفت . این طرح مدرن ، همان اندازه که طرفدارهای خاص خود را دارا بود ، منتقدهایی نیزداشت . اولین و مهمترین موضوعی که مورد بحث و مشاجره قرار می گرفت ، طرح فضای داخل موزه و گالری ها و نمایشگاه های آن بود که به طور طبیعی و با توجه به حرکت اریب و شیب دار دیواره ها ، فضای داخل نیز به تبعیت از آن به حرکت در آمده و بر سر راه نصب تابلو های نقاشی موانعی ایجاد کرده بود. اما از این موضوع غافل بودند که لیبسکیند تمامی این شکست ها و حرکت هارا حساب شده و با برنامه قبلی طراحی کرده بود و در همین مقاطع حساس است که توانایی یک طراح و مشاوران خبره و طراحی اصولی مشخص می گردد . لیبسکیند و مجموعه مدیریتی از این فضاهای ناهمگون جهت نمایش مجسمه ها و هنر مدرن استفاده کرده بودند و با توجه به فضاهای نامنظم ، بهینه ترین استفاده را در جهت خلق فضای هنری [۹] انجام دادند.
از نقدهای قابل اشارۀ دیگر می توان به نشریه لوس آنجلس تایمز [۱۰] اشاره کرد : "گرچه مهندسان به هدف های خود در طراحی و معماری این سازه رسیده اند ، اما این موضوع بدین معنا نیست که بتوان از آن به عنوان موزه استفاده کرد . لوس آنجلس تایمز ساختمانِ همیلتون را به عنوان تکه ای شگفت انگیز از یک مجسمه با ویژگی های معماری یاد کرد که بدترین مکان ممکن جهت نمایش آثار هنری است . معماری موزه هیچ آمیزۀ منسجمی با یک دستاورد بزرگ معماری ندارد ."
لوییز شارپ [۱۱] که طی ۲۰ سال از سال ۱۹۸۹ تا ۲۰۰۹ مدیریت موزه را به عهده داشت ، عنوان می کند که از هیجان انگیزترین مواردی که در مورد موزه میتوان بیان کرد ، فضاهایی است که جهت بازدید آثارهنری طراحی گردیده . حداقل ۲۰ روش جهت نمایش این آثار از جمله آویزان کردن آن به دیوارهای شیب دار و نمایش آن ها وجود دارد . معتقدم که در اینجا اغلب مواردی را مشاهده می کنید که تا به حال تجربه نکرده اید و تمام تلاش این مجموعه در راستای رضایت و سرگرمی بازدیدکنندگان می باشد.
 |
* تاریخچه موزه هنر شهر دنور :
|
سال ۱۸۹۳ ، گروهی از هنرمندان ، بنیادی به نام باشگاه دنور [۱۲] را با هدف حمایت از آثارو نمایشگاه هایشان بنا نهادند .
بیست و سه سال بعد این باشگاه به جامعه هنری دنور [۱۳] تغییر نام داد و نخستین گالری خود را دو سال پس از آن افتتاح کرد.
در سال ۱۹۲۲ گالری های دیگری در خانه ای با نام چَپل [۱۴] توسط دو خیِّر با نام های George Cranmer و Delos Chappell، وقف موزه شد و به کار خود ادامه داد .
در سال ۱۹۲۳ به موزۀ هنرهای دنور [۱۵] تغییر ماهیت داد و به سال ۱۹۳۲ گالری هایی توسط شهرداری شهر دنور به این موزه اضافه گردید و در سال ۱۹۴۸ موزه با هدف تاسیس دفترمرکزی خود ، ساختمانی در ضلع جنوبی پارک مرکزی سیویک [۱۶] خریداری نمودو معمار اهل دنور برنهام هویت [۱۷] مسئولیت بازسازی آنجا را عهده دار شدکه با عنوان گالری یادمان شلیر [۱۸] در سال ۱۹۴۹ افتتاح گردید . با توجه به فشار نهادهایی که خواستار اعطای مجموعه هایی با قیمت بالای ۲ میلیون دلار بودند [۱۹] با این شرط که موزه به فضای خود جهت نگهداری از آن ها بیافزاید ، از این رو موزه از مسئولان شهر دنور در خواست کمک کردند که این کمبود بودجه تا سال ۱۹۵۴ پروژه را ناتمام گذارد و در همین سال پس از تلاش های مستمر ، بخش جنوبی ساختمان که" باخ" [۲۰] نام گذاری شده است ، افتتاح گردید و راه را برای دریافت مجموعه های نفیس وعده داده شده توسط بنیاد مذکور باز کرد .
سرانجام با توجه به کمبود فضا در سال ۱۹۷۱ ، ساختمان شمالی با مساحت ۱۹۵۰۹ متر مربع در ۷ طبقه تاسیس شد و به موزه اجازه داد تا تمامی مجموعه ها را به زیر یک سقف انتقال دهد و از این سردرگمی و پراکندگی رهایی یابد . طراحی این بخش از موزه به عهده جیو پونتی ایتالیایی (و جیمز سادلر [۲۱] معمار اهل دنور) وتنها پروژۀ به پایان رسیدۀ وی در ایالات متحده آمریکا می باشد. پونتی برآن شدتا با سنت شکنی ، این بنا را از چارچوب و الگوی سنتی موزه های آن دوره خارج کرده و دو برج قلعه مانند را با نمایی با ۲۴ ضلع و بیش از یک میلیون صفحه شیشه ای بازتابنده نور [۲۲] طراحی کند.
پس از این رخداد و گذر سالیان متمادی و هجوم جریان تازه ای از آثار هنری و احساس نیاز به حضوری بیشتر در قرن بیستم ، پای دانیل لیبسکیند را به این مجموعه باز کرد و بخشی دیگر به این مجموعه اضافه گردید و روز نهم آپریل سال ۲۰۰۳ با مراسمی نمادین اولین سنگ مجموعه بنا نهاده شد و در سال ۲۰۰۶ با هزینه ای بیش از ۶۲ میلیون دلار به پایان رسید . دانکن پاویلیون [۲۳] و ساختمان همیلتون نام دو بنایی است که هر دو در سال ۲۰۰۶ به مجموعه اضافه شدند . دانکن با مساحت ۵۳۰ مترمربع به عنوان طبقۀ دوم به ضلع جنوبی یا باخ ، درساختمان قدیمی اضافه گردید که هدف از آن ایمن سازی و به روز رسانی مکانیکی وسیع بنای قدیمی ، یکپارچه سازی و ایجادپلی ارتباطی با بنای جدید موزه دنور بود . از کاربری های دیگر ساختمان دانکن می توان از طراحی آن با هدف استفادۀ بیشتر کودکان و خانواده ها نیز نام برد. [۲۴]
ساختمان جدید همگام با آغاز موجی نو در توسعه شهر دنور ، با دو برابر کردن فضای خود به مساحت ۱۳۵۶۴ مترمربع ، خود را آماده میزبانی از مجموعه آثار هنری می کرد که هیچ گاه فرصت نمایش داده شدن به طور ثابت به عموم را نداشت و فرصتی را برای رخداد ها و وقایع بین المللی در اختیار همگان قرار می داد .
 |
* طراحی فضای داخلی موزه هنرهای شهر دنور :
|
- نمای سازه :
نمای این بنا چه از لحاظ اجرا و چه از لحاظ طراحی ، از جاودانه های معماری در جهان است . از مشخصه های چشمگیر این بنا که تشکیل یافته از مستطیل و مربع های تو در تو و وجوه مثلثی شکلِ است ، این می باشد کهکه گویی از نظم و فضایی که برایش تعریف شده در حال رهایی است و به سمت ساختمان قدیمی موزه هدف رفته است . این رئوس نوک تیز، امروزه با کاردستی های اریگامی [۲۵] ژاپنی مقایسه می گردد . رئوس به آسمان رفتۀ بنا از نگاه آسمان خراش های شهر نیز خود گویای عظمت ساختمان همیلتون است . از جذابیت های دیگر و نبوغ خاص طراح آن نیز می توان به یک شکل نبودن آن هنگام مشاهده از جهت های مختلف سازه اشاره کرد .
از نگاه یک ذهن آمیخته با تخیل ، سازه همانند ماشین نوین جنگیِ در حال حرکت است که همان جنگ افزار ، شب هنگام و با نورپردازی های خلاقانۀ خود ، حسی عجیب از سکوت در پی دارد که گویی که این هیولای عظیم الجثه در آشیانۀ خود آرمیده است. همانطور که اشاره شد ، نمای این بنا از تعدادی صفحه عظیم و زاویه دار تشکیل یافته که الهام گرفته از چشم اندازهای موجود در طبیعت است . بنای همیلتون نیز همانند ساختمان فرودگاه بین المللی در دنور،این رئوس نوک تیز و صفحات زاویه دار را از رشته کوه های راکی اطراف شهر الهام گرفته است . [۲۶]
- فضای داخلی :
بنای همیلتون هنگام ورود با دو طبقه آغاز و با حرکت به سمت شمالِ ساختمان به چهار طبقه افزایش می یابد و توسط پلِ فلزی با پوششی از شیشه برفراز خیابان به ساختمان قدیم متصل می گردد . در بخش همکف ساختمان ، بیشتر تلاش شده تا هماهنگی و ارتباطی میان فضای داخلی و اجسام داخل موزه برقرار شود . تالار اصلی Pormar Grand Atrium ، واقع در مقابل درب ورودی ، با دیوار هایی به ارتفاع تقریبی ۳۸ متر ، تنها راه ارتباطی میان نمایشگاه ها و آمفی تئاتر ( ۲۸۰ نفره) ، کتاب فروشی و سایر گالری ها می باشد . این سالن تا چهار طبقه ارتفاع دارد و دیوارها مورب گونه بالا رفته اند و راه پله ها نیز به موازات حرکت دیوارها بازدید کنندگان را به گالری های مختلف راهنمایی کرده و به تبعیت از جهت و شکل گرفتن دیوارها ، راه پله ها نیز در برخی فضاها باریک می شوند .
در تقاطع دیوارها نیز نورگیرها تعبیه شده اند، از مشخصه های بارز و ازجمله زیبایی های این ساختمان ،نور حاصل از نقش ها و طرح های اشکال نامنظم فضای بین دیوارها می باشد . در جهت استحکام سازه و عدم پیچش دیوارها نیز ، تیرها و بادبندها وظیفه تقویت و حفاظت را بر عهده دارند که از همین برخوردگاه ها و تقاطع دیوار و تیر و بادبندها با ظرافت و اوج سلیقه استفاده شدهکه موجب خلق فضاهای پیچیدۀ هندسی گشته که در نوع خود شخصیتی منحصر به فرد را به محیط پیرامون خود بخشیده است .
-گالری ها و مجموعه های هنری :
۱.مجموعۀ معماری ، طراحی و گرافیک :
این بخش توسط لوییز شارپ در سال ۱۹۹۰ افتتاح گشت ، تمرکز این بخش روی طراحی ایتالیایی دهه های ۶۰ و ۷۰ میلادی ، طراحی و گرافیک آمریکایی از دهه ۵۰ میلادی تا به امروز ، اشیا و وسایل دورانِ پس از جنگ جهانی دوم و الگوهای طراحی در آمریکا و اروپا و هنرهای معاصر اروپای غربی و طراحی ژاپنی می باشد . امروزه نزدیک به ۱۲۰۰۰ وسیله از قرن شانزدهم تا به اکنون در این بخش موجود می باشد .
۲. مجموعۀ هنرهای بخش آسیا :
این بخش شامل اشیایی از هند ، چین ، ژاپن ، خاور میانه ، تبت ، نپال و جنوب شرق آسیا می باشد که قدمت آن ها از هزارۀ چهارم پیش از میلاد تا به امروز می رسد .
۴.مجموعه هنرهای معاصر و مدرن :
این بخش که از جمله شاخص ترین قسمتهای موزه است ، حاوی ۱۲۵۰۰ اثر از سال ۱۹۰۰ تا به امروز از هنرمندانی چون پابلو پیکاسو ، مارسل دوشامپ و . . . می باشد . ۳۳ اثر از رابرت مادرول [۲۷] نقاش و نویسندۀ متفکر و بزرگ ، مجموعه آثار هنری دورۀ پس از جنگ های داخلی ، دورۀ مجردگرایی [۲۸] ، مینیمالیسم، هنر پاپ یا عامه [۲۹] و . . . به همراه ۸۰۰۰ جسم و وسیله دیگر با این سبک یافت میگردد . از جمله آثاری که بازدیدکنندگان را به سمت خود دعوت می کند مجسمه لیندا (خانمی در اندازه واقعی انسان که در خواب است) می باشد . این پیکره که از جنس پلی وینیل ساخته شده ، حساس به نور است و از این رو در بازۀ زمانی محدودی به نمایش گذارده میشود و شاهکار جان دی آندره آ [۳۰] می باشد . از نمونه های دیگری که میتوان بدان اشاره کرد مجسمه ای با نام شلیک [۳۱] اثر رِد گرومز [۳۲] می باشد که پس از کش و قوس های فراوان که مورد اعتراض فعال های اجتماعی سرخپوستی قرار گرفته بود ، به سقف رستوران موزه منتقل گردید .
۵.مجموعه هنرهای بومی آفریقا ، اقیانوسیه و آمریکایی سرخپوستان :
این بخش دربردارندۀ حدود ۱۰۰۰ عدد از اشیا گرانبهای قاره آفریقا و متمرکز بر تنوع و گوناگونی هنری رسوم و سنت های قارۀ آفریقا است . مجسمه ها ، نقاشی ها ، لباس ها و پوشش ها ، طلا و جواهر از تمامی مناطق آفریقا و بخصوص غرب آفریقا و هنر یروبا [۳۳] می باشد . بخش بومی و تمدن آمریکای موزه تقریبا تمام قبایل آن را تحت پوشش قرار داده و نزدیک به ۲۰هزار قطعه هنری و آثاری از جفری گیبسون [۳۴] مجسمه ساز و نقاش معاصر در این مجموعه یافت می شود . در بخش اقیانوسیه نیز نزدیک به ۱۰۰۰ قطعه از مجموعه های هنری از تمام مناطق و جزایر قاره استرالیا از جمله مجسمه های چوبی ، پوستین های گیاهی و آثاری از هنرمندان معاصر مانند ماتیاس کائج[۳۵] و لابن ساکل [۳۶] یافت می شود .
۶. مجموعه هنرهای دورۀ بَرّ جدید [۳۷] :
این قسمت که از سال ۱۹۶۸ میلادی افتتاح گردیده ، به گردآوری مجموعه هایی از آمریکای لاتین و دوره های مختلف تاریخی ، از حدود ۱۲۰۰ سال پیش از میلاد تا به اکنون می پردازد . دوران پیشا کلمبی [۳۸] که به قبل از سال ۱۴۹۲ بازمیگردد و اشیایی از دوره تصرف آمریکای لاتین توسط اسپانیایی ها و این طور می توان عنوان کرد که این بخش گسترده ترین مجموعه آثار دوره های مختلف آمریکای لاتین در ادوار تاریخی را در خود جای داده است.
۷. مجموعۀ نقاشی و مجسمه سازی :
حدود ۳۰۰۰ اثر هنری شامل مجسمه و نقاشی از اروپا و آمریکا در این بخش گردآوری گردیده است . مجموعه مربوط به قاره اروپا به دوره پیش از ۱۹۰۰ میلادی و آثار مربوط به قاره آمریکا نیز به پیش از سال ۱۹۴۵ میلادی برمیگردد . مجموعه نقاشی های نیلوفر آبی از کلود مونه و آثاری از هنرمندان دیگری چون پیسارو [۳۹] ، هومر [۴۰] و ... نیز در این مجموعه به نمایش گذاشته شده است .
مهمترین و بزرگترین مجموعه آثار خصوصی بریتانیا که ۲۰۰ اثر طی ۶ قرن در خود جای داده ، مجموعۀ برگر [۴۱] میباشد . چهره نگاری های دورۀ رنسانس و مجموعه آثار هانس هلباین پسر [۴۲] نقاش بزرگ آلمانی از نقاط قوت این مجموعه است .
از هنرمند بزرگی که به آثارش می توان اشاره کرد ، ونسان ونگوگ میباشد .
۸.مجموعۀ عکاسی :
عمر زیادی از افتتاح این بخش نمی گذرد و از سال ۲۰۰۸ کار خود را آغاز کرده و تصاویری از قرن نوزدهم میلادی و بزرگانی چون ویلیام بل [۴۳] و تیموتی سولیوان [۴۴] در آن به نمایش گذاشته شده است.
۹. مجموعه هنرهای دورۀ وسترن :
موسسه پتری هنر غرب در موزه هنر دنور [۴۵] ، پیشگام در تحقیقات و برنامه ریزی در زمینه هنر دورۀ وسترن می باشد . این بخش از مجموعه هنرهای موزۀ دنور از سال ۱۹۵۰ افتتاح شده و به کار خود ادامه می دهد .
در سال ۲۰۰۱ ، موزه بخشی به نام موسسه هنرهای غربی آمریکا را به راه انداخت که وظیفه حمایت از تحقیقات ، گردآوری ، نگهداری و نمایش هنرهایی با درونمایۀ هنر آمریکا را به عهده داشت که از آثار محبوب و مشهور این قسمت به اثر چارلز راسل [۴۶] به نام در کشور دشمن [۴۷] می توان اشاره کرد .
۱۰. مد و هنر پارچه :
بخش مد و پارچه مجموعه موزۀ هنر دنور ،پذیرای حدود ۵۰۰۰ نمونه از سراسر دنیا است که متشکل از اقسام مختلف دوره های باستان شناسی تا دروه های معاصر مدرن امروزه می باشد.این بخش بین المللی و شناخته شده، شامل بیش از ۳۰۰ لباس شب آمریکایی می باشد ، از جمله مجموعه جولیا ولف گلاسر [۴۸] که قدمت این مجموعه به قرن ۱۸ و ۱۹ میلادی بازمی گردد.
گالری های اصلی مجموعه ساختمان همیلتون :
۱. گالری خانواده گالاگر [۴۹] در طبقه اول جهت نمایشگاه های موقت
۲.گالری آنشوتز [۵۰] در طبقه دوم محل برگزاری نمایشگاه مجموعه هنرهای معاصر
۳. گالری مارتین و مک کورمیک [۵۱] در طبقه دوم ،محل برگزاری نمایشگاه مجموعه هنرهای معاصر بومی آمریکا
* فضای بیرونی مجموعه موزه هنر دنور :
|
اما از جذابیت های دیگر این موزه ، محوطه سازی های این مجموعه توسط لیبسکیند برای نمایش برخی از مجسمه ها می باشد . آثار شاخص نمایش داده شده ، مجسمه گاو و گوسالۀ اسکاتلندی [۵۲] ، مجسمه خاک انداز و جارو [۵۳]، سنگ های دنور [۵۴] خرس عظیم الجثۀ آبی رنگ [۵۵] و یکی از مجسمه های برونزی معروف عنکبوت لوییز بورژوا [۵۶] می باشند .
از فضاهای دیگر موزه می توان به پل ۳۱ متری که راه ارتباطی میان ساختمان های قدیم و جدید است اشاره کرد که از یک طرف به دانکن پاویلیون و از سوی دیگر به ساختمان همیلتون متصل می گردد و علاوه بر انتقال بازدیدکنندگان ، با تجهیزات به روز و آسانسورهای حمل بار ، فضای مطمئن و امنی را جهت انتقال آثار هنری فراهم می کند و لازم به ذکر است که راه پله ای جذاب و شیشه ای همراه با آسانسورهای جداگانه ای برای بازدیدکنندگان و انتقال آنها تدارک دیده شده است . از فضاهای دیگر به پارکینگی با گنجایش ۹۶۵ خودرو و ساختمان های مسکونی و اداری ، کافی شاپها و مغازه ها که همگی حاصل خلاقیت لیبسکیند میباشد ، میتوان اشاره کرد .
- ساختمان سبز :
به طور حتم سازه ای با این عظمت آلودگی هایی برای محیط زیست در پی خواهد داشت و موزه در این راستا وجهت کاهش تولید گازهای گلخانه ای ، مترصد دریافت گواهینامه پیشرو در طراحی محیطی و انرژی [۵۷] از شورای ساختمان سبز ایالات متحده [۵۸] است . این گواهینامه بالاترین درجه را برای سازه های نوین قائل می گردد و بدین معناست که سازۀ فوق ۵۰ درصد انرژی کمتر ، از سازۀ همتراز خود در این سطح استفاده می کند .
استفاده از فن آوری واحد و یکپارچه سازی پمپ حرارتی [۵۹] در سیستم گرمایش و سرمایش مجموعه و فرایند تصفیه آب که این دو عمل تا ۶۰ درصد موجب صرفه جویی در انرژی می گردد . [۶۰]
تعبیه کرکره های خودکار در وجه جنوبی نمای شیشه ای که همگام با حرکت خورشید و زاویۀ تابش نور آن حرکت کرده و موجب ذخیره انرژی گشته و در عین حال بخش هایی از موزه با استفاده از نور طبیعی و عدم استفاده از برق ، سعی در صرفه جویی انرژی دارند .
استفاده از گیاهان بومی و سازگار با آب و هوای شهر و آبیاری آن با آب تصفیه نشده در جهت صرفه جویی در زمینه مصرف اب و استفاده از منابع ذخیره انرژی خورشیدی در سقف مجموعه جهت ذخیره انرژی و نکته آخر استفاده از ال ای دی های کم مصرف و پر بازده در نور پردازی و استفاده از سنسورهای حرکتی جهت خاموش و روشن کردن فضاهای موزه می باشد .
|
| [۳]- Davis Partnership – Construction MA Mortensen Company |
| [۵]- Frederic C.Hamilton Building |
| [۹]- Site Specific: در این تکنیک ، هنرمند با توجه به فضا و عناصر موجود در محیط به خلق اثر هنری می پردازد . |
| [۱۰]- Los Angeles Times By Christopher Hawthorne |
| [۱۳]- The Denver Art Association |
| [۱۵]- (Denver Art Museum (DAM |
| [۱۸]- Scheleier Memorial Gallery |
| [۲۲]- که توسط Dow Corning طراحی گشت . |
| [۲۴]- به طوری که موزه در هر جمعه آخر ماه برنامه هایی با عنوان Untitled Friday با هدف جشن و پایکوبی در این بخش از ساختمان برگزار میکند . |
| [۲۵]- Origami : از کاردستی های محبوب ژاپنی است که امروزه در سراسر جهان طرفداران زیادی دارد. |
| [۲۶]- یبسکیند در این مورد این گونه اظهار نظر می کند : من تحت تاثیر نور و جغرافیای رشته کوه های راکی قرار گرفتم ، اما بیشتر اوقات این انرژی مثبت مردم اینجا بود که مرا تحت تاثیر قرار داد . |
| [۲۸]- Abstract Expersionism |
| [۳۳]- Yoruba Art : نوعی هنر تندیس سازی که متمرکز روی سر انسان هاست . |
| [۳۷]- New World : بَرّ جدید نامی است که به نیمکره غربی یا به طور مشخص قاره آمریکا و برخی جزایر اقیانوس اطلس و آرام و گاهی نیز قاره اقیانوسیه گفته میشود. خاستگاه این اصطلاح به پایان سده නඵ بعد از کشف آمریکا توسط کاوشگران اروپایی برمیگردد که افق جغرافیایی آدمیان در قرون وسطی را گسترش داد. تا آن زمان تصور می‌شد دنیا فقط به آسیا و اروپا و آفریقا محدود میشود که اکنون به همراه یکدیگر به نام بَرّ قدیم شناخته می‌شوند . |
| [۴۲]- Hans Holbein der Jüngere |
| [۴۵]- The Petrie Institute Of Western American Art |
| [۴۷]- In The Enemy’s Country |
| [۴۹]- Charlie Callagher : از معتمدان و سرمایه داران محلی و عضو هیئت مدیره موزه نزدیک به بیست سال |
| [۵۰]- Philip Anschutz : از خیرین و سرمایه داران محلی |
| [۵۱]- martin & mccormick Gallery |
| [۵۲]- Scottish Angus Cow and Calf By Dan Ostermiller |
| [۵۳]- Big Sweep By Coosje Van Bruggen & Claes Oldenburg |
| [۵۴]- Denver Monoliths By Beverly Pepper |
| [۵۵]- The Big Blue Bear By Lawrence Argent |
| [۵۶]- Spider By Louise Bourgeois |
| [۵۷]- LEED : Leadership in Energy and Environmental Design |
| [۵۸]- U.S Green Building Council |
| [۵۹]- Heat Pump Technology : وسیله‌ای است که عمل انتقال انرژی از نقطه مبدا (کم دما) به نقطه مقصد که دارای دمای بیشتر میباشد را انجام می‌دهد. عمل انتقال به کمک انرژی حرارتی زیاد نقطه با دمای بالاتر یا انرژی مکانیکی انجام می‌پذیرد. در اصل این روش یکی از روش‌های بهینه گرما و سرما میباشد که در صرفه جویی در هزینه‌های گرما و سرما کمکی شایان میباشد و در صورت این که با سلول‌های خورشیدی ترکیب شود ، سیستم زمین‌خورشید به وجود می‌آید و از مزایای این سیستم بهره‌وری بالاتر آن میباشد . |
| [۶۰]- RWHP : Recycled Water Heat Pump |
| منابع : Atlas Of Architecture Today By FKG - denverartmuseum.org |
| عکس ها : Bitter Bredt, Michele Nastasi |
|
ثبت نظر