اهمیت طراحی صحنه در اجرا

مطابق تعریف ، طراحی صحنه به فضاسازی جهت نمایش  فضایی فیزیکی به کمک خط،سطح،حجم و فضای احساسی که به وسیله نور و رنگ روی صحنه ایجاد می شود، اطلاق می­گردد. درواقع فضای فیزیکی به کمک نور و رنگ القا شده و درنهایت همراه با لباس،گریم،لوازم صحنه و موسیقی به کمال می رسد. هنر و علم طراحی صحنه  آنقدر گسترده است که توصیف آن در یک جملۀ علمی امکان پذیر نیست و هنگام طراحی و اجرای دکور ترکیب و تلفیق چند هنر دیگر اثر چشمگیری را بوجود می­آورد و همین که طراح دست به کار شود،کار طراحی را آغاز نماید ، کفایت نمی کند.
هر شئ و اجزایی از اکسسوارهای دکور و نیز هر فردی که قرار بر ورود به صحنۀ اجرا را دارد همگی با دقت باید با دقت بالا طراحی شده و پیرامون یکایک آنها نیز باید فکر شود ،  برای نمونه به نور و صدا و متصدیان آنها ، دکوروسازندگان آن، گریم افراد حاضر درصحنه،گریمورها،طراحی لباس،دوزندگان لباس،مدیریت صحنه، کارگردان هنری و جزئیات دیگری که از اسرار طراح صحنه شمرده می شود، میتوان اشاره نمود .
تمامی این مواردی که یاد شد از نکاتی است که پیش از اجرا باید مدنظر داشت و دشواری این امر زمانی پدیدار می گردد که قرار بر هماهنگ ساختن آنها هنگام اجرا و همکاری مناسب در به پایان رساندن اجرای دکور و نمایش داشته باشند.
تمام تلاشم را نمودم تا گوشه چشمی از این حرفه را  به صورت بسیار خلاصه و فهرست وار بیان نمایم اما باور کنید که این توصیف ها برای تشریح وظایف طراح صحنه بسیار خُرد و ناچیز است.

اگر بخواهیم در این زمینه ،حرفه ای باشیم و طراحی های خاص و دلپذیری را بوجود آوریم علاوه بر ذوق و شوق هنری باید مطالعه و اطلاعات علمی را در این زمینه فراموش نکنیم،زیرا برای هماهنگ ساختن تمامی مواردی که پیش از این عنوان نمودم باید تا حدودی بر آنها مسلط بود،اگر آشنایی کاملی از مسئولیت ها داشته باشیم که چه بهتر وگرنه باید حداقل اطلاعات را قبل از شروع کار،به دست بیاوریم همانند; اطلاعات جامعی از معماری،نقاشی،پرسپکتیو،نقشه کشی،نور،رنگ،موسیقی،هنرفیلم،سینما و... همچنین مطالعه در مورد تاریخ هنر،تاریخ تحولات طراحی صحنه،تاریخچه لباس،تاریخ تحولات اجتمایی،سبک شناسی،جامعه شناسی،مردم شناسی،روان شناسی و غیره داشته باشیم، بدین صورت با اندیشه ای قوی و ذهنی روشن طراحی می کنیم.
شاید تصور کنید که آمفی تأترها و تمامی سالن های بزرگ مخصوص جشنها و کنسرت ها از ابتدا به همین صورت بوده است در حالی که معماری این گونه مکانها سالیان سال به طول انجامید تا به شکل امروزی پدیدار گردند ،از استیج گرفته تا تأترون همگی دستخوش تغییراتی عظیم و محسوس بوده اند.
گاهی این تغییرات بر اساس زندگی مجلل و رفاه فراوان اشراف زادگان و فقر مردم بود و گاهی هم بدلیل تغییرات سیاسی،مذهبی و دینی انجام می گرفت. تحول هنری هر عرصه، دگرگونی های فراوانی برای صحنه بوجود می آورد،در دوره ای که با کمترین تجهیزات سعی بر ارائه بهترین نمایش ها بود و در دوره ای دیگر نیز با تفکر و نبوغ علمی- هنری بهترین لوازم مکانیکی ونورپردازی را می ساختند،از طرفی با هنر نقاشی و پرسپکتیو  ، قاب صحنه را آنچنان خردمندانه به تصویر می کشیدند که چشم ها  خیره و حیرت زده می گشتند.

سلسه مراتب مطالعات و اطلاعات در حرفه طراحی صحنه بسیار حائز اهمیت است ولی مهم تر از آن بله،"مهم تر" از آن تماشاگران هستند که متأسفانه در بیشتر اوقات به دست فراموشی سپرده می شوند و یادمان می رود که تمامی این تلاشها و کوششها و نیز حساسیت در نوع طراحی صحنه ها فقط برای به نمایش گذاشتن هنر طراحی صحنه و خوانندگی نیست بلکه قرار است لحظاتی شیرین و دلپذیری را برای تماشاگران بوجود بیاوریم.
آرامش دیداری،شنوایی و دمایی برای تماشاگران سبب می گردد علاوه بر تماشای دلپذیر کنسرت و یا تأتر از جایگاه خود در تأترون نیز لذت ببرند و به این بیاندیشند که احترام و منزلتشان حفظ و مغتنم شمرده شده است. برای آنکه متوجه شویم جایگاه کشور ما ایران در هنر طراحی صحنه،در چه مرتبه ای قرار دارد نیازمند تجسس بیشتر است. حال  این پرسش برایمان پیش می آید که;
آیا هنر طراحی صحنه در ایران به جایگاه مناسبی رسیده است؟؟؟؟

چنانچه پاسخ مثبت باشد باعث خرسندی است و نیازمند تلاش بیشتر برای حفظ و ارتقاع این مقام می باشد،
و ...
اگر هم پاسخ منفیست بدون هیچ اتلاف وقتی وظیفه داریم آنرا شکوفا و احیا نماییم آنچنان که تحسین همگان را برانگیزیم.